Griet de Boer-Zoodsma

“Wat seist” was bijna mijn stopwoord

Al 24 jaar is mevrouw de Boer-Zoodsma ambtenaar van de burgerlijke stand en ondanks haar pensioen blijft ze dit doen. ‘Het is het allermooiste baantje dat ik heb.’ Ze zit daarnaast nog in het bestuur van een politieke partij en fietst graag. De teruggang in haar gehoor ging geleidelijk. ‘Tijdens vergaderingen zorgde ik er altijd voor dat ik naast de voorzitter zat, zodat het geluid naar mij toekwam. Als mijn zoon iets zei in de kamer, dan vloog ik uit de keuken met “Wat seist?”. “Wat zeg je” was zowat mijn stopwoord.’ Hij zei ook tegen mij: “Je bent doof, als je mij niet ziet, reageer je nergens op en de televisie staat zo hard.” Nadat ik dit van meerdere kanten hoorde, wist ik dat ik er iets aan moest doen. 

Vandaar dat ik de stap heb genomen. Ik heb gekozen voor Hoorzorg Friesland in Franeker, zij zitten lekker dichtbij en als er iets is dan kan ik er op de fiets naar toe. Mijn gehoor zat op 50%. Op advies van de audicien heb ik hoortoestellen achter mijn oren. Ik hoor verschillend: links hoort beter dan rechts. Toen ik de hoorapparaten kreeg, is dit allemaal netjes ingesteld. Ik vond eerst de donkere klanken aan de linkerkant heel hard, die hebben ze meteen bijgesteld, daarna had ik een score van 100%. Ze hebben me heel netjes geholpen.

Met de hoortoestellen in, is het echt een wereld van verschil. Ik hoor zelfs weer dat ik het gas aansteek. Als ik op de fiets zit dan hoor ik de auto’s achter mij van ver aankomen. Wel had ik last van de wind tijdens het fietsen. Toen zei de audicien dat ik mijn hoofd ietsje moest draaien, zelfs een centimeter maakt al verschil en hij heeft gelijk! Ik hoor wel eens van kennissen dat zij de hoortoestellen uitdoen als ze gaan fietsen. Daar begin ik niet aan. ’s Ochtends doe ik ze in en ’s avonds weer uit. Net als een bril zijn hoortoestellen hulpmiddelen en ik hoef nooit meer te vragen “Wat seist”.