Piet Vessies

In de tuin staat een grote stemvork en daarmee is de toon direct gezet. Want Piet Vessies is musicus, dirigent en componist en staat te popelen om weer aan het werk te mogen. Middenin zijn kamer staat een vleugel. ‘Ik hoop zo dat we hier weer spoedig kunnen zingen.’

Dat hij het dirigeren en de mensen door corona mist is duidelijk. ‘Een collega zei: ze hebben mijn passie afgepakt en zo voelt dat ook voor mij.’ Omringd door veel kleurige kunst blijft hij met zijn muziek bezig en met het vernieuwen ervan… ‘Want er is nog zoveel meer in het klassieke repertoire’.

‘Ik ben geboren met een visuele beperking en zie daardoor slechts zo’n 15%; maar dat is moeilijk om uit te leggen en lastig voor iemand anders om zich dat voor te stellen. Ik werkte ooit zo’n tien jaar in een zuivelfabriek en moest dat vanwege mijn ogen opgeven. Toen ik 27 was, ben ik een muziekopleiding gaan volgen en zo al doende het vak ingerold.’ Toch is zijn huidige beroep heel bijzonder gezien ook de staat van zijn oren. ‘Als kind had ik regelmatig oorontstekingen en tien jaar ratelende melkflessen hebben mijn oren ook geen goed gedaan. Het trommelvlies aan de linkerkant is grotendeels beschadigd, ik kan daar geen hoortoestel in hebben. Een kennis van mij zei: “Ga eens naar Franeker naar Hoorzorg Friesland.” Martin Dijkstra, audicien, heeft goed naar mij geluisterd. Ik wilde een simpel hoorapparaat met twee knopjes die je indoet en er dan niet meer aankomt. Soms vergeet ik zelfs dat ik hem in heb; dan lig ik op bed en begint hij rond te zingen.’ Over Hoorzorg Friesland is Vessies lovend: ‘Gedegen advies, meedenken en echt servicegericht. Hier zit een tevreden klant.’

Meneer Vessies voelt zich niet beperkt door zijn zicht en gehoor en geeft leiding aan vier koren. ‘Als ik bezig ben met dirigeren ben ik goed gefocust en hoor ik echt alles. De mensen om mij heen weten van mijn problemen en houden er rekening mee.’ Soms heeft corona ook een pluspunt. ‘Vanwege alle voorschriften konden we in de herfst in een kerk repeteren. Ondanks de 1,5 m afstand tot elkaar, maar versterkt door de akoestiek van de kerk, hoorde ik een prachtig koor; écht een kippenvelmoment.’