Foppe de Haan

Foppe de Haan is niet de oudste, maar wel de langste uit een gezin van 10 kinderen. ‘Ik krijg altijd leuke reacties op mijn naam, dan zeg ik: “Ik ben de enige echte Foppe de Haan uit Het Bildt”.’ Hij vertelt met gevoel voor jaartallen hoe hij van leerling brood- en banketbakker bij Bildts Bakkerij, naar de Bildtse Bank is gegaan om vervolgens terecht te komen bij gemeente Het Bildt waar hij 40 jaar heeft gewerkt. Inmiddels is hij gepensioneerd maar nog lang niet de persoon om achter de geraniums te gaan zitten: ‘Die heb ik ook niet, dus dat kan ook niet’.

‘Vanaf mijn 40^ste kreeg ik beginnende doofheid, toen ben ik al een keer bij een KNO-arts geweest. Links was het echt noodzakelijk, maar omdat ik in mijn hoofd had, hoe mijn moeder hoorde met maar één hoorapparaat, heeft het even geduurd. Op advies van de audicien heb ik twee Oticon hoortoestellen genomen, zodat de klankverdeling in evenwicht was. Dat kan ik iedereen aanraden: Als je gehoorproblemen hebt, laat het tijdig meten en doe een proef met twee apparaten.

Na 8 jaar, zo’n 40.000 uur zonder technische problemen, werd de klank wel erg dof. Op advies van Martin Dijkstra van Hoorzorg Friesland heb ik nieuwe hoortoestellen met Wifi en Bluetooth aangeschaft, weer van Oticon. De techniek is inmiddels zo veranderd, ze kunnen nu alles tot op de millimeter nauwkeurig instellen, puur maatwerk. Ik hoor wel eens “ik doe ze uit, want de klank is te scherp”. Dan moet je teruggaan, ze kunnen alles zo perfect instellen. Wat ik mensen wil meegeven is dat je een gehoorapparaat niet moet dragen als een zonnebril. Ik doe de hoortoestellen ’s ochtends in en ’s avonds weer uit. Ik kan ook niet zonder.

Omdat mijn gehoor heel slecht is, heb ik nu ook een connectclip. Hiermee kan ik het geluid direct laten versterken in mijn oren. Dat is heel prettig want het geluid op mijn mobiel en computer kan niet harder. Door de clip kan ik alles heel goed verstaan. Ook als iemand zacht praat in gezelschap gebruik ik hem. Het is echt een hele mooie aanvulling op mijn hoortoestellen.

Een tijdje terug hoorde ik bij het indoen van mijn hoortoestellen het bijbehorende muziekje niet meer goed, dus ging ik terug naar Martin Dijkstra. Hij zei dat er een prop in mijn oor zat. Toen ik terugkwam nadat mijn oren waren uitgespoten, nam ik zilveren guldens en een rijksdaalder mee. Die heb ik op zijn bureau laten vallen. Het is een terugkerend grapje in onze familie: “Als je een rijksdaalder laat vallen, dan zul je eens wat beleven.” En ik hoor ze weer vallen, glashelder!’